Við heimsóttum frumkvöðlana Ólaf Eggertsson, Guðnýju A. Valberg og Páll Eggert Ólafsson bændur á Þorvaldseyri undir Eyjafjöllum. Þar er mikil kornrækt og hefur bygg verið ræktað þar samfellt frá árinu 1960. Á Þorvaldseyri eru í heildina um 300 hektara ræktanlegu landi og þar af eru nú 150 hektarar nýttir, um fimm hektarar af vetrarrepju og tæpir 40 í korninu.

Undanfarin ár hafa þeir feðgar verið að gera tilraunir með vetrarafbrigði af repju sem sáð er um miðjan júli og uppskorið í lok ágúst/byrjun september árið eftir (tvíært afbrigði). Þetta er mun fyrr en annars væri með repju sem sáð er að vori (mars/apríl) og uppskorið í lok september/október. Repjan er öll pressuð og unnin úr henni olía, en olíuinnihald fræjanna er 35 – 40%. Hratið, eða mjölið sem þar fellur til, er síðan notað í fóður fyrir kýrnar á bænum ásamt bygginu sem þeir rækta. Þeir feðgar kaupa bara fiskimjöl og blanda fóðrið allt saman heima á búinu og eru því orðnir nær algjörlega sjálfbærir með fóður fyrir skepnurnar. Repjuolían verður síðan nýtt til að búa til lífdísilolíu sem hægt er að nýta sem eldsneyti t.d. á traktora og skipavélar.

Umtalsverður ávinningur er af aukinni repjurækt í landbúnaði. Hægt er að vinna úr henni lífdíselolíu og nýta hratið í fóður fyrir skepnur. Innlend framleiðsla á lífdísil dregur úr þörfinni fyrir innflutning á jarðefnaolíu og komið er í veg fyrir CO2 losunina sem fylgir notkun jarðefnaolíunnar auk þess sem bruni lífdísilolíunnar er hreinni með tilliti til margra annarra mengunarþátta. Sömuleiðis tekur repjan í sig 6 tonn af CO2 fyrir hvern ræktaðan hektara sem opnar á tækifæri til landgræðslu og undirbúnings jarðvegs fyrir aðra ræktun. Í þessu felast dýrmæt tækifæri til nýsköpunar í landbúnaði og aukinnar sjálfbærni í íslensku samfélagi.

Ólafur með repjuplöntu sem lifir vel af íslenska veturinn undir Eyjafjöllum, sem er yfirleitt mildur.